Het lijkt wat rustig aan mijn kant van het plaatje, minder creatief, doch op ander gebied wel ermee bezig. Het spirituele aspect komt ook minder aanbod, maar daar springt het universum op zijn tijd wel in.
Ik ging noodgedwongen naar de tandarts. Er was een flink stuk van een vulling gebroken met als gevolg, een hele scherpe rand die langs mijn tong schuurde. Het geluk dat ik nog net voor het weekend terecht kon. Op weg er naar toe, wachtend op het busstation op een bankje, zo’n 10 minuten voor de volgende bus zag ik opeens een klein muisje bij mijn voeten en ook zo weer weg. Waar komt die toch vandaan?
Nog nooit meegemaakt dat ze zo dichtbij kwamen en het was er vrij schoon hoor. Rechts van me zie ik door de glasplaat een hoge klimboom en ik keek naar de stam bij de grond en zag meerdere kleine muisjes. Tussen de verstrengelde dikke takken, kwamen ze tevoorschijn, schieten dan weer plots weg, dan weer dollend terug over mekaar heen, eventjes stil om zich te wassen. Het was echt een leuk schouwspel en die 10 minuten waren zo om. Volgens mij hadden ze daar hun verborgen holletje.
Best bijzonder om mee te maken en later thuis maar eens opzoeken en bedenken wat dit kon betekenen. De muis is een krachtig en behendig dier, met oog voor details. De muis zie je niet zo vaak, althans niet overdag en het had duidelijk de boodschap om eens uit mijn schulp te kruipen. Het kluizenaarsleven in je huis en meer dingen gaan ondernemen.
Ben daar allang bewust van, nu nog het doen. Meer aandacht geven aan wat werkelijk belang heeft en daar maakte mijn dochter me ook nog op attent toen ze me een filmpje stuurde met prachtig vuurwerk van Cultura Nova vanuit haar achtertuin, die onlangs plaats vond in Heerlen. Door de lock-downs en corona-maatregelen ben ik helemaal niet meer op de hoogte van wat zich qua evenementen buiten afspeelt. Enerzijds nog erg voorzichtig en anderzijds vooral omdat de besmettingen nog erg hoog liggen. Momenteel is de kaart Nederland weer helemaal rood. Net als de muizen me niet door angst laten leiden en gaan leven.
Het is weer een hele aanpassing om meer naar buiten toe te treden, al vind ik dat de overheid het vaker te bont maken en geen rechte lijn trekt. We kunnen niet voor eeuwig opgesloten zitten, dat is zeker, maar zolang de besmettingen nog zo hoog liggen of je nou wel of niet gevaccineerd bent of getest, wees voorzichtig met die grote evenementen. Nu heb je ook het autorace-circuit terwijl we midden in de stikstof-crisis zitten. De boeren protesteren hiertegen en ik geef ze hierbij niet ongelijk.
Wat mijn leventje betreft wordt het op dit moment een beetje beheerst door bewust eten en afvallen. Zonder chips voor de tv en af en toe een cola-zero. Dit gaat me best wel goed af. Bijna 6 kg afgevallen al zie ik het zelf niet, mijn buik lijkt nog steeds zwanger. Mijn vriendin en dochter zien het wel aan het gezicht en de benen. Wat blijkt, je hebt gevaarlijk onzichtbaar vet, het vet(vaak buikvet) dat om je organen zit en zichtbaar vet (gezicht, benen en rug) boven de spieren aan de buitenste laag. Bij de buik heb je dus 2 lagen, gevaarlijk vet en buiten dunner zichtbaar vet. Als je afvalt ga je dat als eerst zien bij de buitenste lagen.
Wat ook niet wist dat wat je aan vet afscheidt, maar een klein percentage is van uitwerpselen, zoals urine, ontlasting en zweet. Dat is 1.6 kg op 10 kg die je afvalt. De rest is koolstof uit een vetcel dat wordt omgezet in kooldioxine en via je bloedbaan naar de longen gaat en uitgeademd wordt. Dit verwarde me erg maar begrijp nu wel beter waarom in het begin de eerste kilo’s er goed afgaan en de rest meer tijd nodig heeft en zodoende een stuk langzamer gaat. ik blijf volhouden en soms wil me ik me niet alles onthouden en neem ik zelfs een stukje eigen gemaakte keto-appeltaart met een toefje slagroom.
Dan nu de zomer, was geen goede, bijna voorbij en ik vind dit wel jammer. Zo weinig in mijn tuin kunnen doen, niet veel zon en meer regen, daarbij meer onderhoud. Voor mij is de voortuin het zwaarste en gelukkig wordt ik daarbij geholpen door de vriend van mijn jongste dochter. Echter door de regen schiet het onkruid veel te snel omhoog en laat het lang op zich wachten vooraleer je eraan kan beginnen. Ondertussen als het wat droog is, alvast zelf begonnen met snoeiwerk. Ook in de achtertuin bij de vlinderplant, die ik er waarschijnlijk uit moet halen. Ik kreeg daarbij vlinderbezoek waarbij ik me ook nog schuldig ging voelen. Dus ik weet nog niet wat ik doe.
Morgen ga ik naar de pride-walk in Heerlen, een soort gay-pride en transgender-evenement. Lijkt mij erg gezellig en we hebben mooi nazomer-weer. Dus ik ben me al aan het oriënteren op andere dingen. Komende maandag gaat ook ons vrouwencentrum open en ben ik weer 4 ochtenden bezet. Enerzijds verheug ik me er op om iedereen weer eens te zien, maar ook weer wennen aan structuur. We zullen zien hoe het gaat…
