Zondagmiddag en het 5e stilte momentje. Buiten schijnt de zon, iedereen opgedragen thuis te blijven en zoveel mogelijk dicht aan huis te genieten, in de tuin of het balkon, of als je dit niet hebt, een raam open. Ik zit binnen, ga straks nog wel even naar buiten en geniet nu van de cello. Doe ik ook niet iedere dag, zelden en door het momentje over muziek, de leegte en de vorm die het geeft, tevens harten raakt. Het klopt, als het kastje van de cello niet leeg was, kwam er ook geen muziek uit. Geef het ruimte, geef je zelf ruimte, juist in deze dagen dat velen het alleen moeten doen. Ik onthou me er zelf daar vaak van, te vol, van zorgen, dingen moeten doen, de onzekerheid, kunnen we het klaren, maar laat het los en laat je gaan in het moment van nu, in alle rust, de storm zal heus eens gaan liggen. Ook de vogels maken zich niet druk, leef en roei met de riemen die je hebt en vergeet niet te genieten, maak en creëer die ruimte.
