Alles gaat hier traag, doch goed bezig en vermaak ik me wel. Het zijn de zorgen die me van binnen nerveus maken en probeer het los te laten maar het bevriest me om actief dingen te doen. Tijdje wegstoppen, niet aan denken en zoveel mogelijk ontspannen. Dat ging me best redelijk vanaf, echter het komt steeds weer terug. De uitslagen van onderzoeken geeft altijd andere wendingen.
Nu gaat de operatie om de cystes bij de eierstokken te verwijderen, eind november niet door vanwege dat het te gevaarlijk was. De hart-en vaatspecialist had groen licht gegeven, echter de uitslag van de ct-scan (hart en longen) gaf aanleiding dit via een andere, een veiliger weg te doen. Zelf heb ik nog geen duidelijke uitleg over de scan, die komt pas aanstaande donderdag, wel kreeg ik die digitaal, maar voor mij niet te lezen en wat ik er uit haal leek mij ook niet goed te zijn. Het is het lange wachten en de onzekerheid die speelt. Het maakt me toch wel bang. Mijn leven hangt aan een draadje, zo voelt het.
Gelukkig verzekert mijn huisarts dat dit niet zo is, maar mijn zorgen zijn er niet minder om. Ik moet het nog even volhouden en dan hoop ik dat er meer duidelijkheid komt. De operatie word verzet naar 10 oktober en ben blij als dit voor bij is, maar wat komt daarna nog… met de hartslagaders die gevaarlijk verwijd zijn en kleine knobbeltjes in de longen. Verder weet ik niets. Ik kan alleen afwachten en trouw mijn medicatie slikken.
Ik probeer zoveel mogelijk van de kleine dingen te genieten. Borduur er letterlijk op los. Mijn visreiger is bijna klaar, nog een paar stukjes en dan kan ik met de lijnsteekjes beginnen die het project afmaakt. Een aantal 2e rangs leesboeken gekocht, voor de helft van de prijs. Zitten een aantal goede bij van Susan Smit, twee over pelgrimstochten wat beiden over de natuur en het leven gaat. Een christelijke predikant met een open visie t.o.v het boven natuurlijke over het naderen van de dood. En familie-kwesties vertelt door een vrouw die de weg van het imkeren tot zich neemt. 12 vogels die je leven redden en een doosje met tapes om mijn briefkaarten en journalings te versieren.
Dit zal me genoeg afleiding geven net als zwarte Noah die hier wacht op een stukje vlees. Uiteraard is dit op de foto niet goed voor hem, maar weet net als de honden, dat ik altijd leverworst hierna tevoorschijn haal 🙂
Ook geniet ik van mijn nieuwe vetplantjes, de gatenplant en één die ik voor Moederdag kreeg en nog steeds in bloei staat.
Voor de rest gewoon rustig aan doen. Geen leuke tijd maar het is niet anders. Kreeg een vreemde droom voor zo’n maand terug waar bij ik door iemand (een gids?) met gebiedende wijs Windfalls werd genoemd. Nog nooit van deze naam gehoord. Het blijkt na het zoeken van de betekenis, een Engelse term te zijn, wat groot geluk brengt, vaak een grote som geld of iets groots wat je niet verwacht en plotseling op je pad komt. Of dit gaat gebeuren… we shall see:) Een goede kentering heb ik wel nodig!
