Rosalin

Eigenlijk heb ik heel veel namen, pseudoniemen die ik het liefst op internet gebruikt, zoals Blouche, waar ik mijn plaatjes mee onderteken. Sommige kennen me ook van het destijds genoemd populair, spiritueel blog op 26, Moonshine (in 2004) en ik kortaf Moon werd genoemd. Dan heb ik nog mijn spirituele namen, Snowfox, Grainne en later Morgana (is mijn echte gewijde heksennaam). Dit alles met een eigen betekenis eraan, enkele gebruik ik nog steeds, andere zijn van de verleden tijd. Mijn echte naam is Marjanna en ook daar word ik verschillend in genoemd, Marian(ne)(ke), Marjan(ne) en ga zo maar door. Hier wil ik Rosa(lin) genoemd worden, een afgeleide van Rosa-Ilijana. Ik moest het blog een naam geven met een gebruikersnaam, en wilde dat uniek doen, een naam met een eigen identiteit. Het zijn de namen van mijn 2 dwergkonijntjes, Rosalin (+ 3/2024) en Ilijana (+11/2023).

Ik ben moeder van 2 dochters, Sheila en Kimberly en oma van 7 kleinkinderen, en ik ben geboren in december 1958, dus heb qua leeftijd een hele geschiedenis 🙂 Momenteel werkzaam volgens de participatie-wet, als vrijwilligster bij een cultureel moedercentrum, waar ik pr-werkzaamheden uitvoer, coördinator van de pr-groep en lid van de stuurgroep, voor meer dan 15 jaar. Thuis woon ik alleen met mijn huisdieren. Ik noemde al mijn konijntjes, helaas ondertussen overleden, 2 honden en 1 kat. De kat mag naar buiten en ’s avonds heb ik ze binnen, behalve als het heet en warm is, in de zomer.

De honden

Kira is een overactieve hond, en eigenlijk vind ik dit niet het juiste woord, meer een over-enthousiaste Terveurense herder, een probleemhond waar ik zelf geen moeite mee heb. Ik heb haar als herplaatser van 9 maanden gekocht van een stelletje die na korte tijd niets meer van zich liet horen. Ze is heel lief en best sociaal, luistert op bepaalde vlakken, echter buiten moet je haar in toom houden en ook als bezoek komt, is er geen land mee te bezeilen. Mijn intuïtie zegt dat ze niet is mishandeld, niet is gesocialiseerd en te vroeg het nest uit. In het begin heb ik veel met haar getraind en er zijn dingen die krijg je er bij haar niet uit. Ze liet zich niet eens borstelen, zat bij de oren, staart en achterflanken onder de klitten en in bad als ze vies is, laat ze niet toe, zelfs een natte doek niet om haar achterste schoon te maken bij bv diarree, kon ze niet verdragen. Gelukkig met veel geduld kan ik haar weer borstelen, een natte doek kan ik nu voorzichtig gebruiken of iets inspecteren aan haar poot of vacht, geen ampul voor het ongedierte, dat niet maar gelukkig zijn daar tabletten voor. In het begin met een muilband proberen te werken maar ook dat werkte bij haar niet, deze krijg je niet om bij haar. Aan de andere kant vormt ze helemaal geen probleem met kleine kinderen en met katten weet ze ook goed mee overweg te gaan. Ze heeft baknijd, een ampul durf ik haar niet te geven, maar haar bak met eten kan ik wel afnemen, of een ander dat kan, weet ik niet en laat ik ook niet toe. Een leuk toeval is, dat ze op op mijn verjaardag op 3 december is geboren.

Micha, is een erg aanhankelijk hondje, een mix van een Sheltie en Keeshond. Ik heb haar bij en met mijn jongste zusje in Brabant bij een grote fokkerij opgehaald. Nu ben ik niet zo voor een grote fokkerij, maar deze was een boerderij die met vee gestopt was en zich had gespecialiseerd in honden en kleindier-fokkerij. Het was er goed verzorgd en gericht op gezondheid, kwaliteit en socialisatie (vooral omgang met kinderen) van de dieren, beide ouders aanwezig, kortom wel handel maar wel één met liefde voor het dier. Het werd daar druk bezocht en ook werd alle tijd genomen om je te informeren en je kon al je vragen stellen. Micha is een heel vriendelijk hondje en er zijn maar heel weinig minpunten. Ze doet zich niet onder voor Kira, hoewel ze tegenover mij een ietwat onderdanig karakter toont. Het is geen hondje om hardhandig aan te pakken maar ze laat zich ook niet het kaas van het brood afpakken. Met spelen kan het met Kira er bv voor haar ruig aan toe gaan, ze laat zich toch horen van ho ik wil ook meedoen. Buiten is ze vaak los van de lijn, komt er een hond op haar af.. dan duikt ze weg.

De katers

Sas(ha) ofwel Sassebeer, is de oudste en de laatste van mijn eigen nest in 2007. Haar moeder, broertjes en zusje die ik ook had, zijn inmiddels overleden, hij is dus al op leeftijd en hoop dat hij nog een tijdje bij me blijft. De enigste kat, die ik mee inwijdde in Reiki 2 tijdens de ceremonie van een cliënt. Was een hele bijzondere gebeurtenis. Sas komt op zijn tijd naar me toe om aangehaald te worden, kan lekker bij mij op schoot liggen al is het van korte duur, want bij enige afleiding gaat hij weer weg. Drinkt graag vanuit de kraan, hij blijft daar in de wasbak zitten tot ik de kraan open zet en als Mees dat hoort en ziet, komt ook hij even happen, en dan zitten ze met ze tweetjes wat best koddig is om te zien. Als ik eten bereid zit hij wel eens of vaker op het aanrecht om iets lekkers te kunnen ontvangen. Hij blijft rustig en geduldig wachten, maar ik moet niet met de peper komen want dan krijg ik een uithaal van zijn poot. Voor de rest gewoon een hele lieve kat. (Onlangs overleden in april 2024)

Mees is een lichtrode adoptie-kat uit Spanje, met het vliegtuig op Schiphol aangekomen in 2014. Een medewerkster van de stichting heeft hem opgehaald en mee naar Eindhoven gebracht en bij haar verbleef hij een week, uit voorzorgsmaatregelen. Toen ik hem adopteerde, hij was 3 maanden oud, was er niets aan de hand, maar tegen de tijd dat hij met het vliegtuig kon reizen, brak er in het asiel ringworm uit en het katje zelf had ook oor-mijt. Dat moest eerst behandeld worden, vanwege de besmettelijkheid. Ik was hier doodsbenauwd voor,  omdat ik  eerder, jaren te voor, een jong ras-kitten had gekocht met ringworm zonder dat ik dit wist, het besmette alles, mijn andere dieren, maar ook mij en de kinderen. Dit wil je niet nog een keer beleven. Het was wel te behandelen, echter een hoop werk en het koste ook veel geld, zo’n 4.000 guldens destijds. Nu is zo’n behandeling veel efficiënter en minder rigoureus, maar het beklemde me wel. Uiteindelijk waren de testen positief en het zou nog zo’n 6 weken duren voor het echt definitief ring-worm vrij zou zijn en ik wilde natuurlijk zekerheid. De medewerkster vertrouwde erop dat het goed zou zijn en ze nam hem bij haar op en liet Mees bij een Nederlandse dierenarts checken. Toen die groen licht gaf ging ik hem op het treinstation Eindhoven hem ophalen. Kreeg nog wel een zalfje mee voor de mijt, wat ook gauw verholpen was. Het is een super lieve kat, die me elke ochtend met gemiauw wakker maakt. In de trant van schiet op, sta op, kan het niet vlugger, ik wil eten en met mijn dag beginnen. Eentje die zich echt laat horen en graag geknuffeld wilt worden. Er zit Siamees bloed in, tenminste zijn moeder is een halve Siamees, en die eisen vaak de aandacht op. (Ook Mees is er niet meer en is 2 dagen voor Sassebeer overleden)

Zwarte Noah, als heks zijnde wilde ik graag eens een zwarte kat maar het was er nooit wat van gekomen. Een ex-collega en vriendin, had een kat die jonkies had geworpen. Ik wilde er niks van weten en ging expres niet bij haar op bezoek, simpel om het feit dat ik voor de jonkies zou vallen en zij zocht nieuwe baasjes. Het toeval wilde dat ik voor een of ander toch bij haar moest zijn en sjah, ze waren allemaal zwart en eentje half langharig. Ik nam hem meteen mee naar huis, wist niet eens of het een kater of poes was, wel een vermoeden en dat vermoeden was goed bij de check-op bij de dierenarts. Hij kwam zowat gelijktijdig met Mees, er zit een maand verschil in en ze zijn ook samen opgetrokken. Noah is de brutaalste en is zo gek met eten, hij pakt het gewoon van je af. Ik was blij met een nieuwe koelkast die hij niet meer kon openmaken en staat bij bedelen altijd op de eerste rang. Hij is de meest dominante kat die ik ooit heb gehad maar heeft ook een lieve kant, waar je goed mee kan communiceren. Je weet precies wat hij wilt, naar boven, naar buiten en in de avond komt die ook graag bij je liggen. In de zomer is hij meer een buiten-kat, je ziet hem dan vrij weinig binnen, de grootste muizenvanger ooit, daar ben ik dan niet zo blij mee. En soms wandelt hij graag mee met mij en de honden in het park achter mijn tuin.

Interesses

Mijn interesses liggen bij de natuur en vooral dieren. Ik wandel er graag op uit, helaas kan ik niet meer lange afstanden afleggen. Leeftijd zal wel een rol spelen, slijtage aan mijn enkels die bij overbelasting naar het hele been gaan. Wel probeer ik zoveel mogelijk te bewegen, voor zover dit natuurlijk kan. Ik houd nog alles zelf bij, zoals ook de tuin en krijg af en toe hulp van mijn jongste dochter. De andere dochter woont te ver af. Ben dan in de zomer ook graag bezig met plantjes, kruiden en bloemen.

Binnenshuis, heb ik een verscheidenheid aan hobby’s. Voornamelijk schrijf ik graag, vandaar dit blog. Niet zo zeer op taal en grammatica gericht. Ik hou er van belevenissen en mijn gedachten-goed op te schrijven en speel graag met taal, door o.a. bepaalde opdrachten uit te voeren. Heeft te maken met een stukje bewustwording van mezelf of over anderen. ook fungeerde ik een tijd als schrijvend medium. Toen ik intensief met spiritualiteit bezig was, dichte ik vaak. Wie weet komt dit nog terug, ik moet daar het juiste gevoel voor krijgen.

Een andere passie is beeldbewerking. Ik gebruik het programma Paint Shop Pro 9, het is een oude versie en ik doe er van alles mee, terwijl met de nieuwste niets mee gedaan wordt. Ik maak een soort collage-afbeeldingen of op zichzelf staande afbeeldingen waar ik gifjes (plaatjes met een transparante achtergrond) van maak of jpg-plaatjes die naar mijn gevoel iets uitbeelden, zwart-witte kleurplaten die ik niet met potloden in-kleur en digitaal in mekaar knutsel met allerlei effecten en filters.

Fotografie vind ik erg leuk, niet professioneel, zo simpel mogelijk en hou graag van details. Mijn wens is om ooit micro-fotografie te gaan doen, lijkt mij heel bijzonder. Mijn foto-afbeeldingen bewerk ik zo min mogelijk en werk merendeels met contrast, kleur en belichting, dus ik probeer deze zo origineel mogelijk te houden.

Vroeger deed ik veel handwerk, zoals naaien, breien, haken en af en toe, neem ik het weer es op, net als knutselen met papier. Tekenen, ik ben daar helemaal niet goed in, wel een tijdje lessen daarin genomen. Het gaat om goed kijken, echter een natuurtalent ben ik daar niet in. Soms maak ik ook wel eens combinaties met tekenen, kleuren en knipwerk, zowel digitaal als met de hand.

Diamond- painting, is een soort borduurwerk met steentjes, of wel mozaïek van afbeeldingen. Ook dit ligt weer, maar heb verscheidene schilderijen al af. Als ik er eenmaal mee bezig ben , ben ik niet meer te stoppen. Het zijn heel rustgevende karweitjes, net als met mandala’s inkleuren of gewone kleurplaten.