Er gebeuren ook nog leuke dingen. Mijn oudste dochter belde me donderdagavond en zei, morgen thuis blijven. Ik denk ja, ben bijna iedere dag thuis en ik gaf er verder geen notitie aan. Toch vond ik het een vreemde opmerking. De volgende dag werd bij mij aangebeld en een jong vrouwtje stond voor de deur met een open donkerbruine papieren zak. Daarin een complete brunch en ik was compleet verrast, maar van wie. Dat kon ze me niet zeggen, ze moest het alleen afgeven. Er zat wel een gele plaknote op met mijn adres en een onbekend telefoonnummer.
Ik kreeg al de creeps om iemand te bellen die ik niet ken. Ik zag allerlei lekkere dingen in die zak en denk zal toch diegene moeten bedanken, maar wie is het. Besloot dus maar eens mijn contactenlijstje in mijn phone te raadplegen. En ja hoor, mijn eigen dochter en toen viel het kwartje waarom ik thuis moest blijven. Eerst kijken wat er allemaal in die tas zat, croissantje, sandwich met kaas en groente, jam, margarine, een gekookt en gebakken eitje, een bakje yoghurt met heerlijke verse bramen en aardbeien, met een zakje muesli van granen en noten. Daarnaast een klein flesje sekt erbij. Het kon niet op.
Ik had net gegeten en had het even weg gezet in de kast. Mijn dochter gebeld en vertelt dat ik enorm verrast was. Het doorbrak de negatieve fibe waar ik in zat en later heb ik er heerlijk van gesmuld, teveel van het goede. Daar zou nog iets komen met de post zei ze, niet weg gaan en thuis blijven. Een uurtje daarna kreeg ik een presentje van Bloom-post. Een smalle houten lichthouder met daarop een glazen koker met mooie gedroogde bloemen en een waxine-lichtje, een kaartje voor moederdag en een reep chocolade. Mijn dag kon niet meer stuk. Ik had het op dat moment echt nodig om op andere gedachten te komen en realiseerde me daarbij dat ik mijn energie op andere dingen moest gaan zetten. Dat geen wat er wel toe doet en me niet zo moet laten slepen door negativiteit.
Natuurlijk moest ik ook aan mijn eigen moeder denken en mijn vader die haar ook altijd bloemen gaf met Moederdag. Ze zijn er niet meer en ik denk vaak hoe zouden zij zich in deze tijd gehouden hebben. Gelukkig hoefden ze dat niet meer mee te maken, maar ik mis ze wel ontzettend.
Op Moederdag zelf kwam de jongste dochter op bezoek met de kleintjes en ook zij verraste me met een roze handdoek en fruitgeurige bad-producten, bonbons die er altijd in gaan bij mij. Nou, ben verwend tot en met en speciaal voor Miro, mijn kleinzoon, kon ik weer reifkoeken maken. Het was heerlijk weer buiten, zo’n 28 graden, dus dat was even lekker genieten.
De rest van de week mijn energie op andere dingen gaan zetten, zoals de tuin. Wat fotootjes gemaakt van de vlier en de korenbloemen die vol in bloei staan. Er zijn nog wat bollen die ik nog moet planten, maar het weer was er niet voor. De rabarber ook al in bloei en kan ik zelfs al oogsten. Rabarbermoes, heerlijk en oh zo gezond en ijzerrijk. Ben aan het denken om wat fruitboompjes te gaan planten. Het moeten dan wel van die lage zijn en anders tijdig terug snoeien. Het perzikboompje is nog te klein en of het dit jaar nog vruchten geeft, het is afwachten. Hoop dat de zon zich nu meer laat zien, ik denk dat we daar allemaal naar verlangen.
Lekker genieten van de kleine dingen in leven. En nieuwe uitdagingen aan gaan. Ik snap dat zeer moeilijk tijd. Maar toch proberen. Inderdaad foto.s maken is ook jou ding. Ga savond is keer lekker naar buiten camara mee gaan met banaan. Wahahahah ik wil ook reisboeken vinden deze kinderen ook lekker
Yup, zo is dat meis:) maar soms.. het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Doch we gaan door en zekers er zijn altijd dingen om van te genieten!