Je kijkt geamuseerd en met spanning naar de voetbalwedstrijd Italië – Spanje en zo vlak voor de verlenging komt breaking-news. Onze overbekende misdaadjournalist Peter R de Vries neergeschoten. Het was zo heftig dat je denkt, hij redt het niet maar wonder boven wonder, nog steeds in leven maar is in zeer kritische toestand in het ziekenhuis en vecht om zijn leven. Mijn eerste gedachte verschrikkelijk en moeilijk te bevatten, bekend of niet. Maar zijn status geeft collectieve sensatie en grote onrust in het hele maatschappelijke plaatje.
De wedstijd kon op een ander kanaal verder gevolgd worden maar het is niet meer wat het was. Je gedachten steeds bij het schokkende nieuws en je voelt je zelfs schuldig, al kan je niets doen, de emotie neemt de overhand. Je blijft tussen de kanalen switchen, om te weten wat zich heeft afgespeeld, geschokt en verbijsterd. Daags erna, je hoort niets anders dan over de aanslag. Bloemen en spulletjes worden op de aanslagplek geplaats en wat mij er nu zo aan ergert is, dat er in het verleden gepraat wordt, alsof hij al overleden is. Ik kan me ook voorstellen dat het een vorm van uiten is. Met alle respect, ik hoop en bid, dat Peter er bovenop mag komen. Het is al een wonder dat hij het tot nu toe nog overleefd heeft.
Ondertussen gaat hier het leven ook gewoon door. Kimble’s kan ieder moment bevallen en zit aan de laatste loodjes. Ze trekt het haast niet meer, doch nog even volhouden. De telefoon laat ik normaal ’s nachts beneden, maar die gaat nu mee naar boven. Er zal op de kleintjes gelet moeten worden en Yzaira is geen gemakkelijke en ontzettend eenkennig. Nog onzeker of ik mee naar het ziekenhuis ga of haar vriend en of ze wel naar het ziekenhuis wilt of thuis gaat bevallen. Komt tijd, komt raad, zeggen ze.
Onlangs is er bij mij bloed geprikt, van wege de hoge bloeddruk. Daar heb ik tabletten voor gekregen. en dat gaat best de goede kant op, maar moet het nog een tijdje doornemen. De uitslag van het bloed was ook niet goed en aan de grens van suikerziekte, maar nog niet is en een tekort aan vitamine D. De vitamine D verklaarde het verdoofde gevoel aan mijn voorvoeten. En dan vraag ik me af hoe kom ik aan het tekort, terwijl ik goed op mijn voeding let en zorg voor de nodige voedingsstoffen. Hoe dan ook, er volgt hierdoor een andere afspraak bij een praktijk-ondersteuner om het eten, cholesterol en de suiker onder controle te krijgen.
Gistermiddag de supplementen gekocht in de drogist en nam een grote fles Badedas mee. Ik heb altijd een klein nylon tasje voor zoiets in mijn schoudertas bij me, is altijd handig. Het was lekker en droog weer en ging daarna even op een bankje zitten. Ik kwam een collega tegen en we raakten aan de klets. Toen we aanstalten maakte om te vertrekken, vergat ik in het geheel dat tasje mee te nemen. Ik kwam erachter toen ik in de Hema was. Gauw terug lopen, maar het was weg, met €15,00 aan boodschappen. Tja, mijn eigen stomme fout en het is niet de eerste keer dat me dat gebeurd. Een geluk dat mijn medicatie in mijn schoudertas zat. Op naar de volgende drogist en al het andere maar loslaten.
Donderdag 15-7-2021 – Vanmiddag kwam het bericht dat Peter R de Vries het niet gehaald heeft. Het was te voorzien en we hoopten allemaal op een wonder. Het mocht helaas niet zo zijn, indoor triest. Zijn vader had een uitspraak, die hij ook altijd gebruikte:
‘On bended knee is no way to be free’
Klik op de volgende link over het gebruik van mijn teksten en afbeeldingen:
