Woensdag was het dan zover voor de operatie. Enorm nerveus was ik, bang voor de plaatselijke verdoving, de spuiten en de onzekerheid van wat gaat gebeuren.
In het Maastrichtse ziekenhuis was het een zoeken naar de locatie wat moeilijk te vinden was, ondanks de beschrijving die ik op papier had. Gelukkig kwamen mijn dochter en ik, door te vragen, net op tijd aan in het operatie-dagcentrum. Ik mocht gaan zitten in een heerlijke ligstoel, en kreeg vrijwel gauw een rustgevend tabletje. Blauw haarmutsje op mijn hoofd en plastieken schoenzakjes om mijn schoenen. Niet lang daarna bracht een verpleegster mij naar de operatiekamer.
Daar werd ik goed opgevangen en de dokter legde me alles haarfijn uit op een vriendelijke toon. Voor hij met de eerste spuiten begon, had hij een trucje voor me om daar doorheen te komen. Zoveel mogelijk lucht inademen op zijn commando, en als de spuit er in ging, zo langzaam mogelijk uitademen. Het waren echt lelijke spuiten, maar met de ademhalingstechniek ging dit gelukkig snel en goed. De operatie zelf duurde zowat een uur en hoewel akelig, ik heb verder niks geen pijn gevoeld. Na de operatie moest ik nog een half uur op de afdeling blijven, met een koelmasker op en kon ik weer naar huis terug.
Thuis moest ik zoveel mogelijk rusten, niet tillen, niet bukken, om het uur het oog koelen en ik had ook druppels en een zalfje meegekregen. Drie dagen mocht boven de kin niets nat worden, dus ik kon me niet douchen en geen haren wassen. Even vervelend, en blij dat ik gisteravond voorzichtig kon gaan douchen. De eerste dagen was het oog bont en blauw en vooral als je in de ochtend wakker werd was de zwelling eens zo erg. Met de koelpad slinkte het al weer gauw.
Verder gaat alles de goede kant op. Ik merk wel dat mijn ogen gauw vermoeid zijn. Digitaal knutselen zit er even niet in, of ik moet het in korte stapjes doen. Televisie kijken gaat wel maar ook hierbij merk ik dat ik dit niet langer dan een uur kan, een kleine pauze, koelen en dan gaat het weer. Toch heftiger dan ik dacht. Komende dinsdag moet ik terug naar het ziekenhuis voor de hechtingen eruit te halen. Woensdag zou ik weer gaan werken maar ik denk dat ik die paar dagen voor het weekend toch nog thuis blijf.
De volgende keer het rechteroog en dat zal wel weer maanden duren. Met dezelfde procedure in herhaling voor de vergoeding van het ziekenfonds. Tegen die tijd zien we dan wel weer. Het eindresultaat van deze operatie is pas na zes maanden te zien. De helft ligt gelukkig achter mij.
Klik op de volgende link over het gebruik van mijn teksten en afbeeldingen:
