Je kunt wel zeggen dat nu alles onwerkelijk is, maar het is de heuse realiteit aangaande het Corona. Van binnen huil ik en toch probeer ik de moed erin te houden en het beste er van te maken. Er heerst veel angst, maar bij een deel ook niet, wat nog meer angst creëert. Nu zijn ook de scholen gesloten en meer openbare gelegenheden en vind het erg voor de verzorgingstehuizen, begrijp dat dit allemaal moet voor de veiligheid van de gezondheid van iedereen.
Ze willen geen complete lock-down hier in Nederland, iedereen moet verantwoordelijkheid nemen, echter er blijven mensen die een plank voor hun hoofd hebben. Mooi weer en ze gaan er op uit, nemen de regels niet eens in acht. Het maakt mij zo boos en verdrietig voor diegene die we juist beschermen, en verpesten het hele beleid wat ook in hun belang is en nog meer doden gaat veroorzaken. Ondertussen maar roeien met de riemen die we hebben en hopen dat ze vanuit de overheid goeie beslissingen maken en politie wat kordater gaan optreden. Ik moet minder nieuws gaan kijken, echter ik ben daar te nieuwsgierig voor.
Gelukkig zijn er ook goeie berichten, een schonere lucht, de natuur die nu een beetje rust krijgt en merendeels een andere verbinding met elkaar. Het geeft een hele grote impact, waarvan het virus de vijand is, ik denk dat het wel eens onze redder kan zijn van de Aarde. Het is schrijnend en verre van leuk, maar die domper moest er komen om alles te laten dimmen. Een bijzondere tijd, die ik nog mag meemaken en hopelijk dat er ook iets goeds uit mag voortkomen, voor als dit voorbij is.
Thuis blijf ik zoveel mogelijk binnen, blokje om, gauw de supermarkt in en uit en that’s it. Ik was nog te bang met de bus door de stad te gaan, voor naar de fysio. Voorlopig krijg ik telefonische consulten, hoef ik de deur niet meer uit, dan alleen met de honden. Ik zag een grappig filmpje via Instagram voorbij komen, waarbij een jonge man vanuit zijn balkon, zijn hond uitliet door een drome. Ik zag het al voor me met Kira en Micha:) Gelukkig kan ik nog een beetje beweging nemen. Anderzijds benauwd me deze opsluiting ook, gewend om alleen te zijn , genoeg om handen of iets te doen. Het is gewoon een ander soort energie, kosmische energie die je opneemt en in een positieve intentie kunt veranderen.
Ander goed nieuws, is de lente en Ostara, de mooiste tijd van het jaar waarin alles ontwaakt en gaat opbloeien. Ik kan er niet op uitgaan, dus haal ik de natuur dan via internet naar binnen. Een paar mooie struiken gekocht, zes stuks en welke dat zijn is nog een verrassing, ook voor mij. Mijn tuin heeft zowiezo meer leven nodig en aangezien mijn honden mijn grasveldje begaaid hebben, wil ik een nieuw kleiner stukje gras gaan aanmaken en meer planten op grondstuk. Ik heb er zin in.. Bij de Aldi vond ik een leuke bio-theezak met chili-pepers om daarin te zaaien. Ik hou niet van hete pepers maar het ziet zo mooi uit en kan daar echt van genieten als het opkomt. Verder blijf ik hopen op een betere tijd, voor nu is het in onze kracht blijven en zo gezond mogelijk hier uit te komen. Iedereen wens ik sterkte, vanwaar ook ter wereld.