Opgesloten

Het is een hele rare, vreemde tijd en bij mij begint de verveling toe te slaan. Ik kan heel veel doen en blijf ook bezig, echter is het mijn eigen gevoel die parten speelt. Waar haal je die positiviteit vandaan, als er zoveel negatieve berichten de ronde doen. Geen nieuws meer kijken maar ik wil op de hoogte blijven en steeds maar wachten dat het ene goede komt, dat ene wat zegt, we zijn goed bezig, minder besmettingen, minder doden. Hoelang gaat dit nog duren? Het is een hele harde realiteit waar we inzitten. Ik moet mezelf oppakken en dankbaar zijn dat ik nog in een gezonde positie ben. Het is schrijnend, de verhalen wat je hoort, je wenst dit voor niemand en in stilte zend ik licht en liefde uit, naar iedereen die het nodig heeft.

Ondanks dat ik de vrijheid heb, om de stad in te gaan, te winkelen, de markt op, ik blijf binnen en ga alleen eruit als dit nodig is, ter bescherming van mezelf en anderen. Als ik in de supermarkt ben houd ik afstand maar dat blijft ook nog moeilijk en vooral in de nauwe gangen. Voor sommige is dit zelfs een uitje geworden, onvoorstelbaar. Je ziet minder mensen, je kan niet zomaar meer een praatje met een bekende maken, het is zo ongemakkelijk en het voelt gespannen aan. Wennen aan de nieuwe regels, dat geld voor iedereen en ben dan blij als ik klaar ben en naar huis kan gaan, in mijn eigen vertrouwde en veilige omgeving, in de hoop geen virusdeeltje mee te hebben genomen. Nu leef ik al vrij eenvoudig, maar ik mis toch die simpele bezoekjes om even eruit te gaan met de bus of trein, al is het voor een kopje koffie in de stad. Het zijn de doorbrekende patronen van verandering, die je energie geeft en op een creatieve manier moet gaan uitvinden in de beslotenheid van je eigen huis.

Het was prachtig weer, heb mijn struiken gekregen maar ik durfde ze nog niet in de grond te zetten want het zou kouder worden en licht gaan vriezen. Dus nog even in de pot gelaten op mijn tuintafel buiten waar ik het dekzeil nog op heb. Wel de pepers gezaaid en staat nu op de keuken-vensterbank. Iedere dag licht met water besproeien en wachten dat het opkomt. Spontaan zijn er ook viooltjes uit de grond gekomen, niet gezaaid en dat zijn dan van die leuke verrassende cadeautjes waar ik zelf zo van hou. Het staat voor “liefde” en “ik ben in gedachte bij je”.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *