Het is nogal rustig en heb vrij weinig energie. Komt nog bij dat ik de laatste dagen een soort van buikgriep heb, eigenlijk niet echt griep, geen koorts maar wel veel buikkrampen en koude rillingen, waarschijnlijk ook in combinatie met de blaas. Het schijnt in de omgeving te heersen en denk dan maar uitzieken en rustig houden. Paracetamol verlicht het gelukkig iets. In mijn hoofd wil ik veel doen maar het komt er gewoon niet van. Zit ook niet in een dip, echter dat belabberde gevoel. Het zal vanzelf wel over gaan.
Veel bankhangen en de nodige huishoudelijke verplichtingen, dat doe ik wel maar op den duur gaat dit ook vervelen. Daarnaast houden mijn huisdieren me wel op gang. Het moedercentrum waar ik werk, is nog steeds gesloten vanwege de maatregelen. Afgelopen dinsdag mochten de buurthuizen van Rutte en de regering weer open gaan. Ik dacht hé hé, we kunnen maandag weer beginnen maar tot mijn verbazing kregen we gisteren het bericht dat het tot na de kerst gesloten blijft. Teveel mensen die onder de kwetsbare risicogroep zitten en is dus het beste en verstandiger. De social-media en de digitale post van het centrum doe ik thuis, alsook de publicaties die naar buiten gebracht moet worden. Het programma is al klaar voor het eerste kwartaal seizoen in januari.
Nu hopen dat het dan in 2021 beter gaat. Ik word wel moe over de corona-berichten in de media en volg haast niet meer alles. Dan met name de vaccinaties en de speculaties over wie wel en niet het eerste krijgt. Het maakt me kwaad dat hieromtrent veroordelingen zijn over rokers en mensen met obesitas, hoe kunnen ze. Als het aan mij lag, ieder wacht op zijn eigen beurt en als het moet, eerst de kwetsbaarste en de mensen die het dichts bij de verspreiding liggen, zoals verpleging, artsen, verzorgers maar ook leraren en winkelpersoneel.
Ik ben geen voorstander van vaccinaties en ook niet van kindervaccinaties, maar vaak moet je kiezen tussen twee kwaden. Het is maar de vraag, welke is noodzakelijk en hoe reageer je erop. Ieder individu is anders en sommige zouden het niet eens kunnen verdragen. Ik zelf hou een afwachtende houding aan en zou eerst willen weten wat het doet.
En nu wat mooier nieuws… Mijn jongste dochter is zwanger en dat betekent dat mijn 7e kleinkind gaat komen. Een mooi heilig getal! Er kan van alles gebeuren want het is nog heel pril maar als alles goed gaat, zal het ergens in de volle zomer geboren worden. Nou hopen dat het niet in een hittegolf is, maar dat zien we dan wel weer.
Met de andere kleinkinderen gaat het allemaal goed, echter de één na jongste van mijn oudste dochter heeft vaak epileptische aanvallen. Echt geen pretje en lijkt mij als ouder verschrikkelijk. Je bent machteloos als zich zo’n aanval voordoet. Hoe zich dit evalueert is afwachten en veel kunnen ze niet doen dan het onder toezicht houden met wat hulpmiddelen. Kans dat naarmate ze ouder wordt, er overheen kan groeien.
