Ik zou zeggen alles is vergankelijk en continu aan verandering onderhevig. De wolken kan een storm geven en verdwijnt ook zomaar weer. Zo is het met je gedachten-stroom. Het blijft een tijdje hangen en na verloop van tijd, ongeacht hoelang, krijgt het een andere dimensie. Ervaringen zijn net als voetstappen in het zand, het is er, de afdruk blijft maar ook dat zal vergaan door eb en vloed. Doch de herinnering en het weten, dat het er was, laat een blauwdruk achter, welke blijvend is. De oorsprong van het wonder, het ontstaan in iets, het zand, wat wel blijft. Zij het door invloed van omstandigheden, de wind, het water. Het krijgt een andere vorm, structuur en patroon. Het doet me denken aan geboorte en dood. Ooit gaan we terug naar de oorsprong van ons ontstaan, met een blijvende voetdruk mee van wat was. Voetstappen zijn als ervaringen waarvan de afdruk in de herinnering blijft doch ook weer los moet laten.
