De laatste dagen voor de vakantie waren erg druk en hectisch in het centrum. Je komt haast niet aan je eigen werk toe. De laatste mededelingen naar buiten toe brengen, foto’s klaarmaken voor de presentatie bij de kerstviering. Anderen bijstaan met versieren, de mails beantwoorden omdat ze telefonisch tijdelijk niemand kunnen bereiken. Allochtonen helpen met formulieren, instanties bellen. Sommige dingen krijg je net voor de Kerst niet gehaald als het om versturen van fysieke post gaat. Alles heeft vertraging, ook als het om pakketjes gaat. Mijn kerstkaarten heb ik ook nog niet verstuurd. Nog effe tijd genoeg, bang dat het toch net niet voor Kerst aan komt.
Het is nu allemaal achter de rug en eergisteren dan eindelijk de laatste viering van het jaar. Een gezellig samenzijn met dit keer alleen collega’s en speciaal genodigden zoals stichting buurtbeheer en enkele andere medewerkers die aan ons centrum gerelateerd zijn. Gelukkig werd het eten door een caterings-bedrijf verzorgd en hadden we daar geen omkijken naar. Taken waren toebedeeld en ik moest al vroeg de koffie en thee inschenken voor de gasten en tussendoor tafels opruimen. Er waren een paar afzeggingen en dan daarvoor ook inspringen. Dus ik moest later ook meehelpen met het eten opscheppen. Dan continu foto’s maken en op sommige moment moest ik dit weer aan een ander overgeven.
Even rustig zitten kwam haast niet voor, maar dit vind ik niet erg. Wat wel erg hinderlijk is dat mijn lichaam dit haast niet meer aan kan. Het over en heen en weer rennen, doch wist ik er doorheen te slepen. Mijn momentjes pakte ik wel en ook mijn sigaretjes die we buiten moeten nuttigen. Daar kwam dan opeens één van mijn collega’s uit het bestuur die me iets in het oor fluisterde. Er stond een verrassing voor mij klaar, maar ze zei niet wat. Ik moest gewoon afwachten. Toen kreeg ik het wel op de zenuwen. Ze kwam met een verhaal dat het bestuur wat regels hadden veranderd qua jubileums die meestal op dit soort vieringen gehuldigd worden.
Amaryllis
Je bent goud waard
Ik had mijn 12.5 jarig jubileum nog pas voor de corona-periode gehad en kon niets bedenken wat voor soort verrassing nou zou kunnen komen. Niet lang daarna werd ik opgeroepen met een paar andere en inderdaad, toch een jubileum en wel een 15 jarig jubileum. De 12.5 en 25 hebben ze geschrapt en er 10, 15 en 20 van gemaakt. Met 2 andere collega’s kregen we een bosje groen met een prachtige amaryllis erin en een envelop met €50,- Eigenlijk ben ik er meer dan 18 jaar, maar de 1e jaartjes waren niet geregistreerd, dus officieel al 15 jaar. Dit had ik niet zien aankomen en ik was zeker blij verrast.
Even later kwam het eten aan, een wild buffet. Nu ben ik geen liefhebber van wild en ben wat dat betreft een gewoontedier, ik eet alleen vlees van wat ik ken. Het zag er wel allemaal goed uit, konijn in het zuur en hert in een specifieke rode saus, aardappelpuree, een heerlijke salade, spruitjes met stukjes spek, rode kool, gestoofde peertjes en appelmoes. Ik liet alleen het hert achterwege en de rest het smaakte alles verrukkelijk.
Als laatste kregen we allemaal voor niks lootjes waarmee je prijsjes kon winnen. Kleine cadeautjes in de vorm van kaarsen, geurhouders, metalen sierdoosjes en meer van dat kleine spul. Wat dat betreft werden we goed verwend. Tegen de tijd dat ik naar huis ging, nog wat opruimen en de rest zou voor de volgende dag zijn en als afsluiting hadden we Secret Santa door middel van treklootjes met de stuurgroep.
Ook dit ging snel, het opruimen van zo gedaan omdat de late achterblijvers van de avond er voor noodgedwongen en onverwachts één van de zalen in het geheel moesten opruimen. We hadden dus minder werk en we waren benieuwd naar de cadeautjes en wie, wie had getrokken, dat bleef dus niet geheim. Persoonlijk hou ik niet zo van treklootjes omdat ik teveel van mezelf verwacht en de spanning of iemand jouw cadeau wel leuk vind en dat het geen teleurstelling wordt.
Ik had had eerst mijn bazin getrokken en toen belde een collegaatje op of ze met mij kon ruilen. Ik had er geen probleem mee en kreeg dus een collega waar ik het nauwst mee samen werk. Het is iemand die alles heeft en bedenk dan maar eens wat. De engeltjes om hulp gevraagd en het werd me in mijn schoot geworpen. Een laserblokje met een olifant en jong. Dit een betekenis aan geven door symbolisme en haar karaktertrekken en de issues waar ze mee kampte. Het paste precies bij haar en het heeft haar boven mijn verwachting uit geraakt. De bijbehorende brief kon ze niet eens zelf meer voorlezen en ik was opgelucht dat het zijn werking had gedaan.
Zelf kreeg ik een prachtig beeld met een witte olifant (toeval?) met op de rug een panter en daarop een dodo. Echt geweldig mooi en zal daar ook maar eens de betekenis van opzoeken. Maar voor nu was dit de afsluiting voor dit jaar op het werk en nou lekker genieten van mijn vakantie en moet nog mijn eigen kamer gaan versieren.
