Sommige dingen kun je geen plek geven, andere weer hebben het moment nodig. Het laat op zich wachten en ineens is het daar of komt nooit. Er is ook een ander soort plekje, diep van binnen, ene die niet oordeelt, geen invloed heeft en een één met jezelf creëert. Vaak ben ik er naar op zoek als ik onrustig ben en geen binding kan voelen. Een binding van niets doet er toe en toch je het gevoel geeft dat je één bent met de universele bron. Het kent geen ruimte en het kent geen tijd. Het zou wel eens de 4e dimensie kunnen zijn en wat is de 4e dimensie, ikzelf zeg altijd ‘niets. Ook dit is een begrip welke niet bestaat en eigenlijk een staat van bewustzijn geeft, een soort tussen toegang, een Goddelijke brug, de verbinding met liefde en het ‘zijn. In stilte kan je het vinden en dan voel je je geheel in liefde opgenomen. Ik kan het geen verlichting noemen en is meer een éénheid met jezelf die je via de universele of Goddelijke bron verkrijgt.
