Waarom dit nu sterk op mijn pad komt weet ik niet en het schijnt van geen betekenis te zijn, gewoon toeval of is er toch meer. Ik kijk naar een indrukwekkende documentaire film “My octopus teacher”, over een man die een speciale intense band krijgt met een octopus. Hij vertelt met een stem die je ziel raakt en maakt prachtige filmbeelden. Iedere dag gaat hij naar de plek waar de octopus zich bevind. Hij krijgt het vertrouwen van haar en er ontstaat een geweldige vriendschap tot aan haar dood. Het heeft een verhaal en een diepe boodschap die niet alleen hem maar ook ons aangaat. Verandering en respect voor ieder levend wezen. Nog belangrijker, verbinding en contact maken.
Kort nadat ik de film had bekeken krijg je beelden en indrukken over alles van een octopus. Via facebook, telefoonspelletjes, gewoon op internet en nee niet via spy-robots, ook in het dagelijkse leven wanneer je in de boekenkast kijkt en een boek tegen komt met een afbeelding van een octopus, zelfs een collega vertelt je een droom waarbij synchronisatie te pas komt. Het lijkt nietszeggend, doch triggert het en denk ik, wat moet ik ermee.
Eigenlijk is het zo simpel als wat, want wat is synchronisatie. Het is een energetisch lijntje met je eigen hogere zelf die in verbinding staat met boven, ofwel de Goddelijke universele bron, daarmee in contact staat met wat om je heen gebeurd. Uiteindelijk begint de boodschap zich voor mij te klaren voor wat mijn persoonlijk leventje betreft.
Ik heb de behoefte om alleen te zijn, en heeft met mijn hoog gevoeligheid te maken. Ik had voor de uitbraak van Corona voldoende contact met collega’s en mijn eigen kinderen. Echter in het begin en halverwege de uitbraak van de corona-tijd, brak me de opsluiting toch wel op. Geen werk, geen collega’s en zelfs mijn kinderen op afstand, enkel een vriendin waar ik wel veel contact mee had, de angst voor Corona was toen groot. Nu alles weer op gang is, het leven weer gevuld, krijg ik weer de behoefte om terug te trekken, althans niet veel dingen aannemen en mijn eigen grenzen bewaken. Het is vaak moeilijk voor mezelf de balans daarin te vinden.
Geen moeite om nee te zeggen en ik zeg niet overal ja op, maar het leven dient ook geleefd te worden. Na het werk ben ik blij dat ik weer thuis ben en mijn eigen dingen kan gaan doen. Het is altijd hetzelfde ritme en de octopus liet me verandering zien, creativiteit en een hoogst intelligent weekdier is, dat ook altijd op zichzelf is en toch erg spelend en sociaal.
Begin dit jaar had ik op mijn werk al toegezegd om met de musical mee te doen. De vraag werd weer na de lock-down gesteld en hoewel het me teveel lijkt, het is gelukkig nog geen anderhalf uurtje in de middag, wil ik er wel voor gaan. Ik werd weer benaderd door stichting buurtbeheer op het creatieve schrijven, het staat los van mijn werk en om te fotograferen bij bijzondere gelegenheden. Het laatste gaf me teveel verplichtingen, dus de fotografie heb ik laten schieten, maar er kwam buiten mijn verwachting om, toch het vervolg om tweewekelijks de workshop schrijven te gaan geven. Ik ga het eens in de maand doen, kijken hoe dat gaat en of er wel animo voor is, naderhand misschien driewekelijks. Mijn agenda raakt dan weer aardig vol voor mijn doen, tenminste stapje voor stapje.
Zo zie je dat synchronisatie weer een leidraad kan zijn en alles met elkaar in verbinding staat.
