Regenweer
Op dit ogenblik niet veel, zelfde saaie routine. Wat in huis klungelen en de tuin ziet er weer netjes uit. Voor de zoveelste keer gras gezaaid, wat heb ik daar bij mekaar genomen een geld in gezet. Nu wat mest erbij gehaald en afwachten, het regent genoeg, af en toe komt de zon door, voor mijn gras lijkt het me gunstig al snak ik zelf naar veel beter en warmer weer. En voor je het weet is daar de hittegolf, daar sta ik natuurlijk ook niet op te wachten.
Binnenkort moet ik naar Maastricht met de trein, naar het ziekenhuis voor de ooglidcorrectie. Ik zal eerst wel een intake krijgen en ben benieuwd wanneer de operatie gaat gebeuren. Ik hoop niet zo half juli, want Kimmetje is hoogzwanger (had ik al gezegd dat het een meisje wordt) en ze staat dan net rond die tijd te bevallen. Iemand moet dan op de kleintjes letten en door het corona-gebeuren, is daar niemand anders voor. We zullen zien en als moet, dan maar de operatie uitstellen.
Ook niet gerust om met de trein te gaan want ze gooien langzaam maar zeker alles weer open en in de treinen is het al drukker. Middelbare scholen gaan open en de tussen-zitplaatsen worden opgevuld. Daarnaast met het versneld prikken, behalve voor onze groep van 1955 tot 1960, worden de maatregelen ook niet meer zo nauw genomen. Het voelt alsof je in een gevaarlijkere situatie komt dan daarvoor, de schijnwerkelijkheid.
Er is nog een groep bijgekomen, die van 1967 en 1968, die alleen Janssen krijgen toegediend. Een stuk beter dan die van Astrazenica, maar ook hier bloedklonters en kans op embolie en dat juist voor de kwetsbaarste groepen. Een dezer dagen moet er een brief van de minister komen, met de oplossing voor ons. We hopen dat we zo snel mogelijk gevaccineerd kunnen worden, maar dan alleen met Phizer of Moderna en anders worden er stappen gemaakt naar een kort geding. De petitie, bijna 15.000 getekend en het gaat om een groep van ongeveer 400.000 mensen.
Afgelopen maandag was ik naar de kledingbank. Twee keer per jaar krijgen we daar een uitnodiging voor en de laatste 3 was ik niet meer geweest uit angst voor drukte. Laat ik het dit keer op wagen en ja hoor, ondanks de maatregelen, niemand die er acht op slaat. En dat bedoel ik met de Russische roulette, je hoeft maar net naast de verkeerde persoon komen te staan. Het leuke is dat ik weer wat leuke kleding heb kunnen uitzoeken maar ik hoop niet ten koste van Corona.
Zelf had ik het idee dat ik niet veel meer had om aan te trekken en mijn dubbele kledingkast was hartstikke overvol. De avond daarvoor was ik al begonnen om die es goed op te ruimen. Meer dan de helft wat niet meer paste en zo leuk dat ik er moeilijk afstand van kon nemen. Stel ik val af, zonde om het weg te gooien of weg te geven. Geen duurzame gedachte en besloot nu radicaal te zijn, weg wat ik niet meer kan gebruiken. Zeg maar een drie kwart met overbodige luxe, waar je niets aan hebt. Ik kwam ook kleding tegen waarvan ik niet eens wist dat ik ze had en wel nog te gebruiken was. Ik had meer dan ik dacht en meer overzicht. Het voelt stukken beter aan en iedere ochtend niet meer afvragen van wat moet ik nu weer aan.
Meer dan de helft van de kleding kon mijn vriendin gebruiken en ik kreeg er een mooie bos bloemen voor terug. De rest ging naar de recycle afvalbak. Eigenlijk zou ik dit ieder seizoen moeten doen, of gaan we weer opsparen – denk het niet.
