De dagen gaan veel te vlug weg, voor ik het weet is het weer avond en bedtijd. Van mijn coach is het niets moet en alles mag. Geen verplichtingen en alles wanneer ik er zin in heb. Ik begrijp nu ook na de diagnose van roofbouw, waarom mijn energie gestaag verminderde zonder een oorzaak eraan te geven. Nu ik niet meer werk geef het wat meer rust alhoewel in het begin ik me verplicht voelde om verantwoording af te leggen. Dit ben ik al minder aan het doen en meer aan mezelf denken.
Toch nog bezig om hard mijn best te doen om er bovenop te komen. Het krijgt een hele andere dimensie met als belangrijkste om van dingen te genieten. Dat deed ik, echter de energie om dingen te doen dat ontbrak. Gaf de schuld aan mijn leeftijd en de fysieke gebreken, wat steeds meer toenam. Nooit gedacht aan een burn-out en bijna tot instorting.
Nu met een programma bezig, een stappenplan waarbij ik me betrap om te vlug te gaan. De ene dag gaat het goed en bij een andere dat ik denk, laat alles maar even zoals het is, doe vandaag niets. Gisteren naar een naar mijn gevoel een lange wandeling gemaakt en op het einde dacht ik de terugweg niet meer te halen. Ik was helemaal buiten adem maar wel even genoten van de natuur.
De prachtige esbomen, een simpel klein beekje met boterbloemen en klavers. Hoor de vogels fluiten maar zag er weinig tot een paar enkele duiven en roeken die niet eens bang waren en bij het naderen niet weg vlogen. En dat met de honden.
Van de week zag ik een groepje jonge mereltje met hun ouders, oh dat was zo cute. Blij dat het lente is, alleen het weer mag van mij wat warmer worden. Moet nog veel aan de tuin doen en dat doe ik als het zonnetje wat meer schijnt. Heb al wat bloempjes gezaaid, en hoop gauw ook de tomaten en paprika’s. De eerste hortensia’s bloeien ook… ik heb er zin in…
