Herfstachtig omdat het wel herfst is maar het oogt niet echt naar herfst. Het begin is er, maar bedenk, het is al november. Het was nat, wel lag er wat bladeren op de grond en de echte herfstkleuren blijven een beetje uit. Van plan om wat mooie foto’s te maken, ondanks dat het weer goed was om te wandelen, de camera toch maar thuis gelaten. Maar goed ook, want het begon later te regenen. Van mijn mobieltje moest ik het dus doen, echter het trekken van Kira, mijn hond maakte dat het geen mooie shots werden. Helaas een paar maar…
Kira is een over-enthousiaste hond en als zij andere honden ziet, is ze niet om te houden. Het gedrag van andere baasjes met honden is dan ook hierop verschillend. Sommige voelen aan om afstand te nemen, andere hebben er gewoon lak aan. Zo kwam ik een jongere meneer op mijn pad tegen die recht op me af komt en mij voorbij wil gaan, is zijn goed recht, maar ik moest ter plekke gaan uitwijken terwijl Kira door het dolle blaft en agressief voordoet. Een oudere man sloeg dit op een klein afstandje gade, hij wilde ook met zijn hond gaan, maar bleef netjes en kalm wachten en seinde mij om eerder vooruit te gaan. Dat vond ik wel zo fijn. Micha, de kleinere hond, loopt zonder lijn mee, ze laat ook wel van zich horen maar heb daar verder geen omkijken naar. Verder op mijn weg probeerde ik paddenstoelen te vinden, niets. Meer tussen de bomen vond ik dan toch een paar elfenbankjes, dat waren dan ook de enige. Niet de juiste plek want aan de andere kant van het park, wemelt het ervan. Ik wilde graag verder van huis wandelen en bedacht me toen het begon te druppelen en keerde huiswaarts.
