Storm Eunice – Groningen
Onstuimig weer de laatste dagen, storm Dudley en vlak er achteraan het tweelingzusje Eunice. Code oranje voor het land, rood voor de kust en in Limburg geel. Hier waaide het ook goed, beter om geen container aan de straat te zetten, maar op sommige plekken else in het land was het toch extreem gevaarlijk en er vielen doden, vaak door omgevallen bomen. Treinen reden niet meer, de KLM staakte voor even, nu puin ruimen van de straten en hopen dat de mensen met schade deze vergoed krijgen. Je houdt je hart toch even vast met zo’n weer.
Op het werk nog steeds niet veel te doen en ik hoop zo gauw daar de qr-code gaat vervallen het leven een beetje weer naar het normale toe gaat. De ziekenhuizen kunnen het aan, minder opnames, maar nu hebben de huisartsen het hartstikke druk. Vanwege kleine chirurgische ingrepen, kon ik pas eind maart aan de beurt komen. Niet erg omdat het geen haast heeft en om vrij onschuldige aandoeningen gaat, maar als het om echt noodzakelijke dingen gaat. Verder klop ik af, ik heb nog geen Corona gehad maar de kansen worden steeds groter met al die besmettingen. Daarom blijf ik voorzichtig en houdt de anderhalve meter in acht en ook dit wordt steeds moeilijker.
Thuis blijf ik nog in mijn bubbel, tenzij het niet anders kan. Ik heb weer wat afspraakjes staan, huisarts, tandarts en binnenkort de tweede oogoperatie in Maastricht, zo half maart. Een treinreisje die ik niet graag maak en tot nu toe viel dit wel mee qua drukte, maar nu ze alles opengooien. Blij dat in het openbaar vervoer de mondkapjes nog verplicht zijn. En hopen dat ik tot dan nog gezond blijf anders kan de operatie ook niet eens doorgaan. Het blijft roerig.
Triest dat de ouderen en kwetsbaren ontzien worden en op zichzelf zijn aangewezen. In de persconferenties van de overheid werd benadrukt om daar rekening mee te houden, echter in de praktijk heb ik dit nog niemand zien doen. Eens zal toch die stap gemaakt moeten worden en het is niet anders. Alleen hopen dat er geen gevaarlijke virusvarianten komen en dat we gauw, zeker en wel deze pandemie achter kunnen laten. De tijger gaat het schijnbaar echt afmaken, echter zijn er inmiddels weer andere problemen die de pan uitrijzen.
Rusland en Oekraïne, de inflatie, gasprijzen en de enorme koopkrachtdaling. Waar gaat het heen, het zijn echt zorgelijke situaties. Ik waarschuw de mensen om me heen om toch goed bewust te zijn met hun energiegebruik en minderen daar waar het kan. De overheid geeft aan dat er nog geen oplossingen zijn, maar er wel aan werken. Velen denken dit op zijn beloop te kunnen laten gaan en dan denk ik jongens, dit gaat niet goed.
Een verdubbeling van prijzen kan voor de minima een funest zijn. Je kunt niet alles onder controle houden, maar houdt er rekening mee en doe er wat mee. Mijn vriendin heeft zware reuma en zegt niet zonder warmte te kunnen. Ik snap en begrijp dat, echter veranderen de prijzen hier niet door en dan zal je toch wel iets moeten wil je straks niet voor grotere problemen komen te staan. We zullen wel zien waar het naar toe gaat, het is geen gemakkelijk tijd waar we in zitten
Kalenderproject
In de laatste weken ben ik niet veel digitaal bezig, meer aan het handwerken geslagen. Mijn borduur kerstkleedje is klaar en ben aan een volgend kleedje begonnen voor de Pasen, gekregen van een collega. Deze zal vlugger gaan en dan ligt er een grote lap klaar met een mooi kalenderpatroon, die ik zelf moet uittellen. Eerst een hoop voorwerk, lap op de juiste maat knippen, rand zigzaggen tegen afrafelen en dan tellen maar…
Ik kan nog niet de juiste balans vinden tussen mijn andere hobby’s. Het tekenen of kleuren ligt nu ook opzij, misschien iets voor tussendoor eens. Breien van de sjaal doe ik tijdens tv-kijken bij Nederlandstalige programma’s. In de avond kijk ik spannende films van Netflix, een spannend boek vaak een beetje voor het slapen gaan. Ik wil zoveel en kan maar aan één ding werken en niet tegelijk alles, al zou ik dat zo graag:)
Nog een week werken en dan is er carnavalsvakantie. Ik heb dan iets meer tijd voor wat digi-werkjes te maken.
