Even dagelijkse boodschappen halen en in mijn hoofd iets lekkers voor in het weekend. Dat kan in de vorm van een toetje of een gebakje zijn. Ik zag in het zuivel-schap plastic bakjes met pudding, yoghurt en slagroom, waarvan één een afbeelding had met tiramisu. Het zag er lekker uit en denk voor een keer, ook al is het niet goed voor me qua vetten en suikers. Later op de avond verheugde ik me op dat gebakje en heerlijk zo voor de tv met een bakkie koffie. Blijkt het geen tiramisu te zijn maar mascarpone.
Mijn hoofd is als een zeef de laatste tijd en vooral ook als het om data gaat en verwijt dit aan mijn leeftijd. Echter dit was dommigheid en zat nu met mascarpone en niet weten wat ermee te doen. Als je gaat googlen kun je er toch best veel mee, maar juist niet de goede andere ingrediënten ervoor. Denken, denken en denken. Ik had nog wat bladerdeeg in de vriezer en gevroren aardbeien. Die eruit halen en laten ontdooien, dat ging best vlug.
Van het bladerdeeg probeerde ik cupjes te maken en bestrooide die met wat suiker. In de oven voor ongeveer 20/25 minuten op 225 graden en hoewel ze daarna goed gaar waren, de cupjes waren ingezakt. Ze waren goed warm en besloot ze daarom direct open te maken met een vork. Het ging allemaal niet perfect en met heel wat geklieder de misvormde cupjes gevuld met mascarpone en daarop gesneden schijfjes aardbeien.
Dit experiment zag er best aantrekkelijk uit maar was niet om aan anderen te presenteren. Overigens smaakte het wel overheerlijk en heb er van genoten.
