Weekje verlof

Vanwege corona, was het centrum voor een week gesloten. Ik kreeg een appje van mijn bazin om dit via social-media bekend te maken en een briefje aan de deur te plakken. We kunnen niet iedereen bereiken. Je weet dat het erg heerst en zo plots ben je toch nog verbaasd dat de boel zich moet sluiten. Het ging namelijk om mijn collega waardoor meerdere zich gingen testen en ook positief bleken. Ik gelukkig niet, terwijl diegene nauw in mijn nabijheid waren geweest. Tot nu toe nog altijd de dans ontsprongen.

Dus een weekje thuis, aanstaande maandag weer beginnen en dan is er over een week herfstvakantie. Het kwam even goed uit want er was kermis in de stad. Met mijn dochter en de twee kleintjes ons daar lekker geamuseerd, maar wat was het duur. Ja logisch met die energieprijzen, dan maar met minder doen en we hebben toch een leuke dag gehad.

Ik was al lang niet meer in de rups geweest. Dat vond ik vroeger altijd leuk en vooral die kwast proberen te pakken voor een vrije rit. Is me deze keer niet gelukt maar ik was ook blij om er weer uit te zijn omdat ik er duizelig van werd. Het was niet eens een spectaculaire attractie, dus je kan je voorstellen zou ik in een achtbaan zijn gegaan dan was de pret er voor mij af. Ik kan alleen de richting vooruit en alles wat naar achteren, opzij en ondersteboven gaat is een funest.

Eindelijk thuis de tuintjes winterklaar gemaakt en het ziet er alles netjes uit. Flink de snoei erin gezet, het gras gemaaid en het onkruid is weg. Er zijn een paar kale struiken en van de gigantische hoge bomen achter mijn tuin is het wachten dat de bladeren vallen. Die zijn nog volop groen maar zal denk ik niet lang meer duren. De enige last wat ik daarvan heb zijn de eikels die vallen. Die kletteren op het dak van de schuur alsof er iemand met stenen gooit.

En er is nog een lieve lastpak… het zwarte konijntje van de buren die een ondergrondse gang naar mijn tuin heeft gegraven. Die is niet bang voor de honden en katten, maar kom ik buiten is hij weg. Het gat onder de schutting waar hij uitkomt wordt steeds groter en dat is niet het enigste probleem. Het is een mannetje en mijn konijnen zijn vrouwtjes die ook wel eens uit hun omheining ontsnappen. De buurvrouw al op de hoogte gesteld en ze dicht het gat net als mij, maar helaas, hij blijft graven. Nu heb ik een gebroken stoeptegel gevonden en die erop gelegd. Voor nu toe werkt het goed, maar hij kan zo weer een andere gang beginnen – zit niks anders op dan afwachten.

Verder ben ik volop bezig met de workshop archetypes wat best veel inzichten geeft. Ik verzamel plaatjes van internet en naar aanleiding van die plaatjes zoek ik informatie over een bepaald type en zet dit in een word-document. Ik heb hier een nieuw onderwerp/categorie over gemaakt. Nou kan ik niet alle plaatjes openbaar gebruiken vanwege copy-rechten en knutsel ik veel digitaal zelf wat plaatjes in elkaar. Bij de teksten heb ik zoveel mogelijk als dit kon de bron erbij vermeld. Het is een ware zoektocht, veel werk maar het geeft enorm veel inzichten.

Met spanning wacht ik op het materiaal van de mystery blanket. De eerste pakket-dozen zijn al de deur uit en diegene die ze ontvangen hebben zijn er erg enthousiast over. Voor 1 december moeten ze bij iedereen binnen zijn. Ik ben zo benieuwd en nieuwsgierig. De sjaal waar ik nu mee bezig ben is bijna af. Nog een heel klein stukje en dan een strikte planning maken. Er zit zoveel in mijn hoofd voor wat ik graag zou willen, eigenlijk teveel en dat moet ik zien in te bannen.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *